Przyczyny zjawiska tarcia

Wszystkie ciała poruszające się napotykają na opór ruchu ze strony ośrodka w którym się poruszają. Siły, które powstają wskutek oporu środowiska, takie jak:
· opór powietrza wywierany na lecący pocisk lub samolot
· opór wody wobec ruchu statku, żaglówki, łodzi
· opór jednej powierzchni przesuwającej się po drugiej
Wszystkie takie siły nazywane są siłami tarcia. Ich pochodzenie jest złożone, maja jednak wspólne cechy - ich wielkość zależy od prędkości, z jaką ciało porusza się w ośrodku, a kierunek jest zawsze skierowany przeciwnie do ruchu. Na ciało spoczywające na stole nie działa żadna siła tarcia. Jeśli jednak chcemy je pociągnąć. Odczuwamy siłę oporu przeciwną do kierunku ruchu. Wielkość tej siły zależy w bardzo skomplikowany sposób od natury powierzchni styku. Siłę tę odczuwamy zupełnie bezpośrednio, wiemy przecież, że mniejszego popchnięcia potrzeba na to by sanki przejechały po lodzie zamarzniętego stawu, niż aby przebyły tej samej wielkości trawnik. 

Tarcie jest siłą, która działa hamująco na ruch ciała. Na skutek tarcia, wprowadzone w ruch ciała zatrzymują się po przebyciu niewielkiej drogi, jeśli nie działają siły pokonujące tarcie. Występowanie tarcia podczas ruchu ciał wymaga, w celu utrzymania tego ruchu, działania stałej siły pokonującej tarcie i tak na przykład podczas ruchu wozu pokonuje siła mięśni konia, podczas ruchu pociągu - lokomotywa, samochodu - silnik. Jedną z najważniejszych przyczyn powstania siły tarcia jest chropowatość powierzchni stykających się ze sobą podczas przesuwania jednego ciała po drugim. Każda powierzchnia, nawet ta, którą będziemy uważać za bardzo gładką, posiada pewne nierówności. Są na niej drobne wypukłości i wklęsłości. Podczas przesuwania jednego ciała po drugim nierówności te zazębiają się o siebie i powodują opór, który wcześniej już nazwaliśmy tarciem.